تنها در کشور ترکیه 1156 نوع پاپاتیا یافت می‌شود. پاپاتیا گلی است که با ساختار رنگارنگ و سرزنده خود فضاهای داخلی را می‌آراید. این گل از پرطرفدارترین گل‌ها در ترکیه است و ظاهر ظریف آن الهام‌بخش اشعار و ترانه‌های بسیاری شده است.

از نکات جالب توجه این گل، افسانه‌ها و باورهای متعددی است که ریشه آن به روزگاران بسیار دور می‌رسد. نام گل پاپاتیا ریشه یونانی دارد و حامل مفهوم عشق ناب است. در قرون وسطی اعتقاد بر این بود که پاپاتیا به گیاهانی که نزدیک آن رشد می‌کنند زندگی می‌بخشد و به همین دلیل کشاورزان در میان محصول خود پاپاتیا نیز می‌کاشتند. این باور وجود داشت که پسران با در دست گرفتن پاپاتیا سریعتر رشد می‌کنند. زنان و دختران نیز با کندن گلبرگ‌های پاپاتیا از آن برای گرفتن فال استفاده می‌کردند. در تاج و دسته گل عروس نیز از پاپاتیا استفاده می‌شد. بر اساس یک افسانه باستانی سلتیک، هنگامی که نوزادی روی زمین می‌میرد، خداوند پاپاتیا را در میان علف‌ها می‌کارد تا والدین را شاد کند. هدیه پاپاتیا به مادر نیز از اساطیر اسکاندیناوی آمده است. الهه زیبایی اسکاندیناوی، فریا، پاپاتیا را به عنوان گل مقدس خود پذیرفت. به همین دلیل، پاپاتیا تبدیل به گلی شده است که با مادر شدن همراه است. پاپاتیا محبوب‌ترین گونه گیاهی میان زنان است و به‌عنوان نماد قلب پاک و عشق هدیه داده می شود، زیرا بیانگر معصومیت، پاکی دل، اخلاص، بی‌تکلفی و دوستی است. همچنین به معنای سلامتی و فراوانی و نیز فصل بهار است.

داستان‌های بسیار متنوعی پیرامون این گل شکل گرفته است. بر اساس یک افسانه ترکی روزی پروانه‌ای زیبا برای آغاز زندگی سه روزه خود در کوه و دشت به پرواز درمی‌آید. در این حین پاپاتیا او را می‌بیند و سعی می‌کند توجه پروانه را به خود جلب کند. پروانه او را می‌بیند و به او دل می‌بندد و تصمیم می‌گیرد عمرش را در کنار پاپاتیا سپری کند. آنها سه روز در کنار هم زندگی می‌کنند و پروانه هنگامی که پس از سه روز، آخرین نفس‌هایش را می‌کشد، عشق خود به پاپاتیا را با جمله «دوستت دارم» اعتراف می‌کند. پاپاتیا نیز که از عمر کوتاه پروانه بی‌خبر است علاقه خود را به پروانه ابراز می‌کند و سپس پروانه می‌میرد. از آن پس پاپاتیا به عنوان نماد عشق شناخته می‌شود. این تنها داستان موجود درباره پاپاتیا نیست و افسانه‌های بسیار دیگری نیز درباره پاپاتیا وجود دارد که موضوع همگی آنها عشق است.