علیخان بوکیخانف، متولد ۵ ژوئیه ۱۸۶۶، سیاستمدار، متفکر و فعال فرهنگی بود که مسیر تاریخی قزاق‌ها در اوایل قرن بیستم را شکل داد. او نقش کلیدی در جنبش آلاش (Alash) داشت؛ جنبشی که در برابر سلطه روسیه تزاری و سپس شوروی، خواستار استقلال و خودمختاری قزاق‌ها بود و دفاع از زبان، فرهنگ و هویت ملی را سرلوحه خود قرار داد.

رهبران جنبش آلاش با تکیه بر آموزش، روزنامه‌نگاری و توسعه ادبیات به زبان قزاقی، تلاش کردند هویت فرهنگی جامعه خود را حفظ کنند. بوکیخانف با تجربه و بینش روشنفکری خود، ایجاد جمهوری خودمختار آلاش (۱۹۱۷–۱۹۲۰) را رهبری کرد؛ دولتی کوتاه‌مدت که سمبل مقاومت قزاق‌ها برای استقلال و حفظ فرهنگ‌شان بود.

او باور داشت که زبان قزاقی ستون هویت ملی است و از آن به عنوان ابزاری برای آموزش، اطلاع‌رسانی و ارتقای سطح آگاهی جامعه بهره می‌برد. انتشار نشریات به زبان قزاقی، تأسیس مدارس و ترویج ادبیات محلی از اقدامات برجسته او بود که نسل‌های بعدی قزاق‌ها را با تاریخ و فرهنگ خود آشنا کرد.

با وجود سرکوب شدید شوروی و اعدام او در سال ۱۹۳۷، میراث بوکیخانف همچنان زنده است. او نه فقط رهبر سیاسی، بلکه نماد مقاومت فرهنگی و پاسداری از زبان و هویت قزاق‌ها باقی مانده و الهام‌بخش روشنفکران و فعالان فرهنگی قزاق در قرن بیست‌ویکم است.