رواقی نواختن تار را از سال ۱۳۶۶ آغاز کرد و در ۱۳۶۹ دوره ردیف‌نوازی را به پایان رساند. او به‌مرور به یکی از چهره‌های فعال در حوزه نوازندگی تار، سه‌تار و تار آذربایجانی تبدیل شد و در ده‌ها آلبوم موسیقی به‌عنوان نوازنده یا آهنگساز حضور داشت.

آلبوم «درنگ» که آهنگسازی و نوازندگی آن را برعهده داشت، در سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر برگزیده شد و جایزه معتبر «باربد» را در بخش موسیقی دستگاهی بی‌کلام از آن خود کرد. این موفقیت، نشان‌دهنده تسلط و نگاه نوآورانه او به موسیقی سنتی ایران است.

از دیگر آثار شاخص رواقی می‌توان به همکاری با چهره‌هایی چون سالار عقیلی، علیرضا قربانی، علیرضا افتخاری، نوید دهقان، محمدرضا شجریان و مجید درخشانی اشاره کرد. آلبوم‌هایی مانند «از جان و از دل»، «لبریز»، «هوای تو»، «در آتش آوازها»، «رسوای زمانه» و «نیاز» از جمله پروژه‌هایی هستند که نام او را در میان عوامل آن‌ها می‌بینیم.

رواقی علاوه بر نوازندگی، در آهنگسازی نیز فعال بوده و آلبوم «شکست سکوت» یکی از نمونه‌های آثار مستقل او در این حوزه است. او از نسل نوازندگانی است که توانستند موسیقی دستگاهی را در دهه‌های اخیر زنده نگه دارند و در قالب‌های جدید به مخاطبان معرفی کنند.