

سیروس حدادی (زاده ۹ شهریور ۱۳۱۱، تبریز – درگذشته ۱۲ اسفند ۱۳۷۳، تهران) نوازنده ایرانی فلوت و نیلبک بود که بخش مهمی از تاریخ موسیقی رادیویی ایران را شکل داد. او از کودکی به موسیقی علاقهمند شد و با الهام از پدرش که صدای خوبی داشت، نخست نیلبکی خرید و با پشتکار فراوان تمرین کرد تا آنجا که توانست آهنگهای روز را با دقتی حیرتانگیز بازنوازی کند.
در سال ۱۳۳۱، به توصیه غلامحسین غریب، رئیس وقت هنرستان موسیقی ملی و دوست خانوادگی پدرش، وارد این هنرستان شد و نزد منوچهر صادقی به آموختن فلوت پرداخت. تنها پس از یک سال، چنان در نواختن فلوت پیشرفت کرد که توجه و تحسین استادانش را برانگیخت. این آغاز راهی بود که به یکی از پُربارترین کارنامههای هنری در حوزه موسیقی کلاسیک ایرانی انجامید.
از سال ۱۳۳۳ تا ۵ سال بعد، در کلاس موسیقی "هنر" زیر نظر مسعود میثاقیان تدریس کرد؛ مرکزی که در آن اساتیدی چون شاپور نیاکان، امیرناصر افتتاح و تیمور پورتراب نیز آموزش میدادند. او از همان سالها فعالیت حرفهای خود را در ارکسترهای رادیویی آغاز کرد و در سال ۱۳۳۶ به شورای عالی موسیقی زیر نظر روحالله خالقی پیوست.
همکاری او با ارکسترهای مهمی چون ارکستر گلها، ارکستر فارابی، ارکستر بزرگ رادیو و تلویزیون، و ارکستر نوین (به رهبری حسینعلی ملاح و تحت نظارت کلنل علینقی وزیری) از مهمترین بخشهای فعالیت هنریاش بهشمار میآید. در کنار مرتضی حنانه و دیگر بزرگان موسیقی آن دوران، سیروس حدادی در شکلگیری بسیاری از آثار ماندگار موسیقی نقش بسزایی داشت.
حدادی سالها با ارکستر گلها همکاری داشت و در این برنامه، هم بهعنوان تکنواز و هم بهعنوان همراه خوانندگانی چون غلامحسین بنان، حسین قوامی و محمدرضا شجریان، درخشید. او همچنین در موسیقی فیلم ماندگار هزاردستان (اثر مرتضی حنانه) و آلبوم تحسینشده قصه شب: ترانههای بنان نیز حضور دارد. در این آلبوم که در سال ۱۳۹۲ توسط مؤسسه ماهور منتشر شد، فلوت نوازیهای حدادی، آواز بنان را بهنحوی درخشان همراهی میکند.
در کنار فعالیت هنری، سیروس حدادی چندین سال در وزارت بهداری کار کرد و در سال ۱۳۵۴ پس از ۲۰ سال خدمت، بازنشسته شد تا وقت خود را کاملاً صرف موسیقی و تدریس کند. او همچنین در هنرستان عالی موسیقی ملی و دانشکده موسیقی ملی تدریس میکرد و تا پیش از تعطیلی این نهاد در سال ۱۳۵۶، از مدرسان دورهی عالی بود.
نکتهای قابلتوجه دربارهی حدادی آن است که او نخستین هنرمندی بود که در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد؛ افتخاری که نشان از جایگاه خاص او در حافظه فرهنگی و موسیقایی ایران دارد.
یاد سیروس حدادی، فلوتنواز کمنظیر، نه فقط در نغمههایی که با سازش ثبت شده، بلکه در شاگردانش، در خاطرات نسل شنونده برنامه گلها، و در قلب موسیقیدوستان این سرزمین، همواره زنده خواهد ماند.

