فیکرت قوجا در ۲۵ آگوست ۱۹۳۵ در آقداش آذربایجان به دنیا آمد. دوران کودکی او مصادف با جنگ جهانی دوم و دشواری‌های ناشی از آن بود. دیدن فقر، زخمی‌ها و انسان‌هایی که در شرایط سخت زندگی می‌کردند، تأثیر عمیقی بر روح حساس او گذاشت و این دوران به نوعی نخستین معلم او در شعر شد. فیکرت قوجا خود در مصاحبه‌ای گفته بود که "شعر مانند فریاد است؛ وقتی انسان درد می‌کشد، فریاد می‌زند".

او در سال ۱۹۶۴ از موسسه ادبیات ماکسیم گورکی مسکو فارغ‌التحصیل شد و فعالیت‌های ادبی خود را از همان زمان آغاز کرد. قوجا در سال ۱۹۶۷ به اتحادیه نویسندگان آذربایجان پیوست و در سال ۱۹۷۸ به عنوان سردبیر اجرایی مجله «گوبوستان» انتخاب شد. او در این مدت با آثارش به گسترش فرهنگ و ادبیات آذربایجان کمک کرد.

شعرهای فیکرت قوجا بیشتر بر مسائل اجتماعی و انسانی متمرکز بود. او در دهه ۱۹۶۰ با معرفی زبان و فرم‌های نو، روح جدیدی به شعر آذربایجان بخشید و به عنوان شاعری با دیدگاه‌های مدنی و فعال شناخته شد. از جمله آثار مهم او می‌توان به مجموعه‌های شعر "قایق" (Gaghayi)، "هنگامی که ماه در دریا شنا می‌کند" (Danizda ay Chimanda)، "به همه بدهکارم" (Hamiya Borjluyam)، "ویژگی انسان" (Insan Khasiyyati)، "افکار ستاره‌ای" (Ulduzlu Dushunjalar)، "شب‌های بی‌خوابی" (Yatmadighim Gejalar)، "صفحات زندگی" (Omurdan Sahifalar) و "آثار منتخب" (Sechilmish Asarlar) اشاره کرد.

در زندگی ادبی خود، قوجا همواره بر آرمان‌های آزادی‌خواهانه و انسانی تأکید داشت و از شعر به عنوان ابزاری برای بیان درد و رنج انسان‌ها استفاده کرد. او همواره در آثارش به ترویج میهن‌پرستی و ارزش‌های اخلاقی پرداخت و نقش مهمی در پرورش روحیه جوانان آذربایجان داشت.

قوجا همچنین توانست آثار خود را با موسیقی تلفیق کند. بسیاری از اشعار او به آهنگ تبدیل شدند و در این بین، شعر "Gel Ey Seher" (بیا، ای صبح) که به آهنگ پولاد بولبول‌اوغلو تبدیل شد، محبوبیت زیادی پیدا کرد. این آهنگ در میان مردم آذربایجان شناخته شد و موفقیت بزرگی برای پولاد بولبول‌اوغلو به ارمغان آورد. به طوری که او پس از موفقیت‌های این آهنگ به وزیر فرهنگ آذربایجان و بعدها سفیر این کشور در روسیه تبدیل شد.

در طول دوران فعالیت ادبی خود، فیکرت قوجا جوایز متعددی دریافت کرد. از جمله مهم‌ترین این جوایز می‌توان به جایزه "کُمسمول لنین" از آذربایجان SSR در سال ۱۹۶۸، نشان "شُهرت" در سال ۱۹۹۵، عنوان "شاعر مردم آذربایجان" در سال ۱۹۹۸ و جایزه "شرف" در سال ۲۰۱۵ اشاره کرد. او همچنین در سال ۲۰۲۰ نشان "استقلال" را از رئیس‌جمهور آذربایجان دریافت کرد.

در آگوست ۲۰۲۵، آذربایجان ۹۰مین سالگرد تولد فیکرات قوجا را جشن خواهد گرفت. این رویداد به عنوان گرامیداشتی برای خدمات فیکرت قوجا به ادبیات و فرهنگ آذربایجان برگزار می‌شود و او همچنان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر آذربایجان شناخته می‌شود.

فیکرت قوجا در مصاحبه‌های مختلف به تأثیرات دوران کودکی و جنگ جهانی دوم بر روی زندگی و آثار خود اشاره کرده است. او معتقد بود که شعر، ابزار فریاد برای کسانی است که در درد و رنج به سر می‌برند. در یکی از مصاحبه‌ها، او گفت: "شعر برای من فریادی است که وقتی انسان در رنج است، از دل برمی‌آید". این دیدگاه، بازتابی از نگاه اجتماعی و انسانی او به جهان است.

او همچنین بر اهمیت حفظ ریشه‌ها و ارزش‌های فرهنگی تأکید کرده و از جوانان خواسته است که هرگز از ریشه‌های خود جدا نشوند و برای کسب شهرتی که باعث افتخار نسل‌های بعدی‌شان باشد، تلاش کنند. این نگرش در تمام آثار او مشهود است.

فیکرت قوجا، با آثار و نگرش‌هایش به زندگی، تاریخ و جامعه، نه تنها در شعر آذربایجان، بلکه در فرهنگ و ادب این کشور تاثیرات شگرفی به جای گذاشته است. او با توجه به دردهای انسانی و اجتماعی که در دنیای اطرافش می‌دید، توانست شعر را به ابزاری برای تغییر و اصلاح جامعه تبدیل کند.