امسال به میلادی، سال ۲٠۲۵ است و تبریز، به عنوان پایتخت محیط زیست کشورهای آسیایی در این سال انتخاب شده است.

نمی‌خواهیم به دلایل این انتخاب بپردازیم، زیرا طولانی است و البته بحثی جداگانه دارد، ولی اینکه شهری که در محیط زیست و فضای سبز در سطح استان و کشور وضعیت مطلوبی ندارد، عنوان پایتخت محیط زیست کشورهای آسیایی را یدک بکشد، نشان می‌دهد یا آسیا نسبت به دنیا خیلی عقب مانده است و یا این عنوان، عنوانی فرمایشی و نمایشی است.

بیایید از محلات تبریز شروع کنیم؛ کدام مبحث محیط زیستی در این شهر رعایت می‌شود؟ آیا شهرداری تبریز مانند شهرداری تهران از زباله برق تولید می‌کند؟ آیا میزان فضای سبز تبریز به نسبت وسعت و جمعیت مناسب است؟ آیا فرهنگ سازی تفکیک از مبدا اجرا می‌شود؟ آیا شهرداری برای تفکیک زباله و بازیافت برنامه دارد؟ جواب تمام این سوالات به خیر ختم می‌شود.

یعنی نه تنها شهر تبریز در حوزه محیط زیست پیشتاز نیست، بلکه در اکثر موارد و پارامترها از دیگر شهرهای ایران عقب مانده است. پس برای توسعه و رسیدن به جایگاه حقیقی محیط زیستی باید چکار کنیم؟

برای رسیدن به این موضوع باید دو نکته تقویت شود: جذب سرمایه و افزایش کار فرهنگی موثر برای تفکیک زباله، و نکته دوم افزایش فضای سبز مفید.

اگر به جای تراکم فروشی به برج سازان، و احداث پاساژهای بی‌خاصیت، به امر احداث باغ واحدها و البته اختصاص واقعی فضای سبز به مجتمع‌های مسکونی شاید وضعیت تبریز در چهار الی پنچ سال بهتر از گذشته شود و بتوانیم به صورت واقعی و حقیقی و نه فقط روی کاغذ تبریز را پایتخت محیط زیستی کشورهای آسیایی به شمار آوریم.