یادداشت
پروین
پروین بابایی

عزل معاون پارلمانی رئیس جمهور، شعار یا عدالت؟

برکناری شهرام دبیری از سمت معاونت پارلمانی رئیس جمهور، خبر داغ امروز رسانه ها بود؛اتفاقی که سفر دبیری به قطب جنوب زمینه ساز آن شد.
قطب جنوب برای دبیری گران تمام شد

در روزهای اخیر تصاویر و خبرهایی مبنی بر سفر معاون پارلمانی رئیس جمهور به قطب جنوب در تعطیلات نوروز منتشر شد. این خبر ابتدا تکذیب شد اما در نهایت شواهد نشان داد دبیری نه تنها به قطب جنوب سفر کرده، بلکه پیش از آن سفری هم به آرژانتین داشته است.

بسیاری از جمله صدا و سیما از این اتفاق ابراز خرسندی کردند و حتی برخی رسانه‌ها با استناد به سخنان مسعود پزشکیان در حکم مذکور، از آن به عنوان نشانی از پایبندی به سیره امام علی یاد نمودند. این در حالی است که شهرام دبیری به گفته خود و همچنین بر اساس اظهارات شخص رئیس جمهور با هزینه شخصی به این مسافرت رفته است. همینطور این نخستین سفر وی به خارج از کشور نیست و این سفرها بخشی از سبک زندگی دبیری می‌باشد که از تمکن مالی خوبی برخوردار است.

بدون آنکه بخواهیم به طرفداری از اشرافی گری بپردازیم و یا وضعیت اقتصادی مردم را انکار کنیم بد نیست از زاویه دیگری هم به موضوع بنگریم.

دبیری که سالهاست ریاست بیمارستان بین‌المللی تبریز را بر عهده دارد فردی است متعلق به طبقه مرفه جامعه که به نظر می‌رسد تصدی پست‌های دولتی برای او یک فانتزی جنبی باشد تا برنامه‌ای هدفمند برای فعالیت در بستر دولت و سیاست و سوابق او نیز چیزی بیشتر از این نشان نمی‌دهد.

برکناری فردی که از ابتدا پیداست دغدغه خاصی ندارد، نمی‌تواند دلیل چندان محکمی برای اثبات پایبندی به عدالت باشد؛ اگرچه ارزش این اقدام در جای خود باقی است.

اما در طول سالیان گذشته، بوده و هستند افرادی که بصورت بالقوه و بالفعل در شرایطی همچون شرایط دبیری قرار دارند و علاوه بر آن ادعای خدمت نیز داشته ولی تخلفات خود را کتمان می کنند و چنین تصمیمات فوری و قاطعانه‌ای در خصوص آنها اتخاذ نگردیده است و یا پس از کش و قوس فراوان از سمت خود برکنار شده‌اند. چه بسیار افرادی که پرونده‌هایی از اختلاس، هزینه تراشی برای دولت و ملت و حتی از همین دست سفرها داشته‌اند اما برای آنان پرونده‌ای باز نشده و بلکه حتی گاهی مورد دفاع نیز قرار گرفته‌اند.

برکناری دبیری نه خللی به زندگی وی که فقط بخشی از آن ورود به عرصه سیاست بوده وارد می‌سازد و نه باری از مسئولیت دولت و سیاستمداران در خصوص نظارت بر رفتار و منش و رویکرد افرادی که عهده‌دار سمت‌های مختلف هستند برمی‌دارد.

این گونه اقدامات به این سرعت، به همان میزان که ممکن است اقدامی عادلانه به نظر برسد، شعاری نیز هست و به عبارتی می‌توان آن را اقدامی که به کسی ضرری نرسانده و به قبای هیچکس برنمی‌خورد به شمار آورد و اگر سرلوحه کار دولت خدمت به مردم است لازم است نگاهی را که به سفر دبیری داشته در تمام بدنه مسئولان بچرخاند تا اگر موارد اینچنینی دیگری نیز وجود دارند با آنان برخورد نماید.

افزودن نظر
< M >