قائم‌مقام مدیرعامل گروه صنعتی نجاتی (آناتا)، پشتکار، پیگیری مداوم و جدیت در اجرای جزئی‌ترین امور را عامل اصلی موفقیت این مجموعه در تولید دانست.

وی با تأکید بر اینکه موفقیت در تولید صرفاً به داشتن دانش فنی یا منابع مالی محدود نمی‌شود، افزود: در گروه صنعتی نجاتی–آناتا، فرهنگ سازمانی مبتنی بر مسئولیت‌پذیری سبب شده است که هیچ برنامه‌ای در حد طرح و نقشه باقی نماند؛ بلکه تا تحقق کامل اهداف، همه فرآیندها با دقت و وسواس پیگیری شوند.

مهندس نجاتی ادامه داد: نگاه جدی به جزئیات و پایبندی به این رویکرد باعث شده است که محصولات ما همواره به‌روز، متنوع و همراه با نوآوری به بازار عرضه شوند. هر سال نه تنها بر حجم تولید افزوده‌ایم، بلکه تنوع محصولات را نیز افزایش داده‌ایم. این روند موجب شده است که علاوه بر حضور موفق در بازار داخلی، اعتماد مشتریان خارجی را نیز جلب کنیم. در واقع، حفظ و جلب رضایت مصرف‌کننده نهایی، سرلوحه تمامی فعالیت‌های ماست.

وی همچنین با اشاره به چالش‌های موجود در حوزه تولید تصریح کرد: در مسیر توسعه، موانع و مشکلات جدی وجود دارد.

یکی از مهم‌ترین آن‌ها، بوروکراسی پیچیده و ناکارآمد اداری است که فرصت‌ها را از تولیدکننده می‌گیرد.

فرآیندهای طولانی صدور مجوز، تعدد نهادهای تصمیم‌گیر و نبود یک مرجع واحد، سردرگمی و دوباره‌کاری‌های فراوانی را به همراه دارد. این روند نه تنها زمان‌بر است، بلکه هزینه‌های پنهان و آشکاری نیز بر دوش تولیدکننده می‌گذارد؛ از جمله خواب سرمایه، هزینه‌های انبارداری و فساد کالا در گمرک.

وی با تأکید بر مشکلات خاص صنعت شیرینی و شکلات افزود: این صنعت که یکی از بخش‌های مهم صنایع غذایی ایران و دارای ظرفیت بالای صادراتی است، بیش از دیگر حوزه‌ها با این چالش‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند.

محدودیت‌های بی‌پایه در واردات مواد اولیه و تصمیمات غیرکارشناسی وزارت جهاد کشاورزی، بارها تولیدکنندگان این حوزه را دچار مشکل کرده است. روند صدور مجوزهای واردات مواد اولیه، نه تنها پیچیده و زمان‌بر است، بلکه گاه با تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای و مقطعی همراه می‌شود. تأخیرهای طولانی در این روند، عملاً موجب فساد کالا، افزایش هزینه‌های انبارداری و حتی توقف تولید می‌گردد.

محمد جواد نجاتی در پایان خاطرنشان کرد: اگر قرار باشد صنعت شیرینی و شکلات کشور جایگاه واقعی خود را در بازارهای جهانی تثبیت کند، لازم است اصلاحات اساسی در فرآیندهای بوروکراتیک، به‌ویژه در حوزه تأمین مواد اولیه، صورت گیرد. تنها در این صورت است که می‌توان از ظرفیت‌های بالقوه این صنعت در جهت اشتغال‌زایی، ارزآوری و توسعه اقتصادی بهره‌برداری کرد.